مولکول 01 Molecule 01 Escentric Molecules

نیش چیست؟

نیش (Niche) این عبارت به بخش حاشیه‌ای کوچکی از بازار گفته می‌شود که بر روی یک نیاز ویژه یا یک کالای ویژه متمرکز شده است. این گونه از مدیریت بازاریابی بازار هدف خود را بر پایه نیاز بسیار ویژه، دامنه قیمتی، کیفیت کالا و ویژگی‌های جمعیت‌شناختی تعریف کرده است. هدف از بازاریابی نیش تمرکز کردن بر برآورده کردن یک کالا یا خدمت برای بخش کوچکی از بازار است که کالاها یا خدمات موجود نتوانسته‌اند نیاز آن بخش را به خوبی برآورده سازند.

در صنعت عطر اغلب شرکتهایی که اینگونه بازاریابی را انتخاب کرده‌اند نسبت به غولهای چند ملیتی توان مالی کمتری داشته و بیشتر اهتمام خود را در افزایش کیفیت رایحه‌ها و سلایق خاص بکار می‌برند. در بعضی از این برندها عطار و صاحب شرکت یکی هستند، هرچند در بعضی از آنها طراحی عطر به عطارهای خارج از شرکت سپرده شده است.

یکی از تفاوتهای اصلی روش تولید این شرکتها با غولهای دیزاینری در این است که طراح عطر در این شرکتها کمتر به روندها و نظرسنجیهای عمومی توجه نشان داده و بیشتر کار تولید عطر را مانند یک اثر هنری بر اساس ذهنیت، داستان و ایده خودش طراحی و تولید می‌کند، به همین دلیل عطرهای این خانه‌ها اغلب خاص پسندتر بوده و کمتر مورد اقبال عمومی قرار می‌گیرند.

از معروفترین برندهای این حوضه می‌توان از Serge Lutens و Guerlain در این زمینه نام برد. بعضی از برندهای دیزاینری جهت رقابت با شرکتهایی که در بازارهای نیش فعالیت می‌کنند خط تولیدهای جداگانه‌ای تحت عنوان «اختصاصی» یا «ویژه» راه انداخته‌اند که بر روی همین بازارهای حاشیه‌ای تمرکز می‌کنند. از معروفترین این کارها می‌شود از خط Private Blend شرکت Tom Ford یا La Collection Privée برند Dior نام برد.

امروزه شرکتهای عطرسازی فعال در بازارهای نیش بعلت نیاز کمتر به منابع مالی و افزایش مصرف بخصوص در بازارهای حوضه خاورمیانه رشد قارچ گونه‌ای داشته‌اند. آرتیزان (Artisan) زیر مجموعه‌ای از شرکتهایی با استراتژی نیش مارکتینگ هستند که یک عطار خود، برند خیلی کوچکی ایجاد کرده و صاحب برند و عطار در آن یکی می‌باشد. به این گروه ایندی نیش (Indie Niche) هم گفته می‌شود. تعداد کارکنان این شرکتها از تعداد انگشتان دست فراتر نمی‌رود.

این برندها اغلب سعی می‌کنند کمبود خود در زمینه مسایل مالی و امکانات بازاریابی را با استفاده از خلاقیت و ایجاد آثار هنری از رایحه، جبران نمایند. آنها اغلب گستره فروش محلی داشته و در نهایت از امکانات فروش آنلاین استفاده می‌نمایند. خیلی از این شرکتها به حوضه تولید عطرهای طبیعی (عطرهایی که صد در صد مواد اولیه استفاده شده در آنها طبیعی می‌باشد) روی آورده‌اند. از برندهایی که در حوضه ایندی نیش معروف می‌باشند می‌توان از Andy Tauer و DSH نام برد.

حالا این وسط باید حواستان به شیادهایی که با ترفند نیش و ایندی نیش عطرهای کپی بدون روح‌ و نوآوری‌شان را به خورد جماعت عطرباز می‌دهند باشد؛ مارلی و نیشانه دو روی یک سکه هستند عطرهایی کپی که در بهترین حالت کپی دست چندم رفرنس‌های تاریخ عطر هستند؛ ولی باز خوبی مارلی اینه که ادعای روشنفکری ندارد عطرهایش را مجانی به وبلاگنویس‌های هَول لنگ عطر نمی‌دهد تا برایش پست‌های احساسی رقیق شده بنویسند.

مارلی پولش خرج شلف و پکیجینگ و سنگینی در و شیشه و رنگ و لعاب عطرهایش می‌کند. کسی که مارلی می‌خرد براش احترام قائل هستم ولی امان از نیشانه و جماعت عشق نیش. دقیقن اونایی که به مارلی ایراد می‌گیرند که گودلفین کپی توسکان لدر است پس چرا خودشان هاچیوات بهتر از آونتوس می‌دانند؟ روحشان زشت است با اینکه صورت‌های زیبایی دارند!