امواج لایبرری کالکشن اوپوس 7 Amouage Opus VII

سرور

بدون تعارف سروره امواج هستن ایشون ،گرم و معطر من بوی صمغی عودیش خیلییی حال کردم دیگ وقای البرتو موریاس میاد وسط همینه ،ماندگاری و پخش وحشتناکی داره و از هر لحاظ عالیه من که دوسش دارم

نبرد ابدی چرم و عود

ﻫﺎﻟﻪ‌ﯼ ﻧﻮﺭ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﻴﺎﺭﻩ ﯼ ﮔُﻢ ﺳَﺮﺩﺭ ﺳﻨﮕﯽ ِ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﺷﺪﻩ‌ﯼ ﺷﻬﺮ ﺳُﺪﻭﻡ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻃﺒﻘﺎﺗﯽ ﻣﻦ ﻭ ﻧﺴﻞ ﺑﺸﺮ ﻏﺎﺭ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﺨﻔﯽ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﺣﺠﺮ ﭘُﺴﺖ ﻳﮏ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﺁﻳﻨﺪﻩ‌ﯼ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﺟﻬﺎﻥ ﺳﺒﻘﺖ ﺫﻫﻦ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺗﺎﻳﺮ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺯﻣﺎﻥ رئوف دلفی مردی را دیدم که نشسته بود کف پیاده‌رو. هم‌این بالای پارک‌وی. دست می‌کشید کف پیاده‌رو، گریه می‌کرد. فکر کردم دیوانه است. تر و تمیز بود. بلند شد رفت تکیه داد به یک کاج. عینک‌اش را درآورد، گذاشت توی جیب‌ پیرهن‌اش. آغوش‌اش را باز کرد، آغوش‌اش را با تومأنینه بست؛ انگار که کسی را بغل گرفته باشد. بغض کرد، شروع کرد های‌های گریه کردن. بعد دست‌های حلقه‌شده‌اش را باز کرد از دوُر خودش، خم شد و زمین را بوسید. کف پیاده‌رو را بوسید. نشسته‌نشسته، خودش را کشید کمی آن‌طرف‌تر، دوباره جای مشخص دیگری را بوسید. و هم‌این‌طور هی... فکر نکردم دیوانه است. دیوانه‌ها، «خیابانی»اند، مرسوم نی‌استند در کف پیاده‌رو. و آن آغوش... آن آغوش، یا آغوش «یار»ی بود، یا خداحافظی با قهرمانی گذشته برای روزگار رفته. چه‌فرق می‌کرد؟ باور که نکنی، البته که فرق دارد. باید فکر کنی که دیوانه بود طرف. من باور می‌کنم ولی؛ حتی اگر سال‌ها باشد که دیگر نه یاری نه قهرمانی نه هیچ خاطره‌ای را در پیاده‌روها نشود در آغوش کشید. مهم است که در بطن تراژدی باشی، نه تماشاچی‌اش. وقتی‌که در ماشین نشسته‌ای، در خیابان، از پشت شیشه‌ها است اگر خیره‌ای به پیاده‌رو. پس تماشاچی یک تراژدی هستی. ارسطو هم گفته‌است:«تراژدی، ببیننده‌اش را تطهیر و سبُک می‌کند». اصلا قصد تراژدی هم‌این است. تو می‌نشینی در سفینه فضایی که سبک شوی، من اما در خود تراژدی، با «پیاده» راه می‌روم؛ من بخشی از این تراژدی هستم؛ آغوشی که باز است، یاری و خاطره‌ای، قهرمانی که قدم‌گاهی دارد. گفته‌اند تراژدی، چیزی از «ترانه» را در خود دارد {تراگو؛ به‌یونانی}. تکیه دادم به یک درخت کاج، هم‌این‌طور رفت ... رفت .... رفت ... و این، خاصیت پیاده‌روها است. ساعت، هنوز ده نشده ... مغشوش‌تر از همیشه. تهران؛ بر سه‌شنبه اندوه برف می‌بارد. د لایبرری کالکشن اوپوس هفت اثر دیگری از تیم ورک آلبرتو موریلاس و پیر نگرین است. یکی از دیگر از شاهکارهای مرموز امواج. پر از تصویر و شعر و موسیقی. نبرد ابدی چرم و عود.

اوپوس هفت

درباب این شاهکار چی میشه گفت و نوشت? نوشتن و تشريح ماهیت اوپوس هفت از مقولات سهل و ممتنع هستش.از یکسو ماهیت هنری و شکوهمند کار چنان خودشو کامل بر تو مشکوف میکنه که به وجد میای و از طرفی وقتی میخوای وصفش کنی متوجه میشی در پس این بنای صخره مانند سترگ که وجود شکوهمند و سترگ ش روبروت آراسته و برافراشته ست، پیچدگی های از جنس پیچیدگی هنرمندانه نهفته که تورو از گفتن و نوشتن باز میداره!
خيلى وقت پیش که هنوز تنها کارهای دیزاینری می گرفتم اما بشدت محدود به کارای دیزاینری یکی دو برند هرمس و گرلن و تام فورد..شده بودم از فروشنده ای که غالب کارامو ازش میگرفتم خواستم آمواج برام بیاره چون خیلی تعریفشو شنیده بودم و ایشون نسخه کپی این کارو نشونم داد که ابدا حاضر نشدم تست کنم(هرگز در این تردید نداشته ام که سازنده،فروشنده و خریدار کارهای کپی به یک اندازه در خیانت به عطر و ظلم به حقوق مالکیت فکری دیگران شریک اند! البته اگر بدانند که غالبا می دانند این کار کپی ست! و منظورم از کپی نه مثلا ماین برای اوونتوس بلکه کپی هایی صد دویست تومنی گمنام از کارهای معروف همچون بلک افغانو،توسکان لدر و اوپوس هفت و..است که برخی جاها با وقاحت می گویند این تستره!) خلاصه یکماه پیش اوپوس هفت را بصورت شرکتی با قیمت خریدم و تازه دیدم فروشنده از همان کپی های منحوس هم دارد و قیمتی دویست تومنی زده!
اوپوس هفت عجوبه ایست که بهترین ترکیب از نت های گیاهی،چوبی و عود را در بستری تلخ و سنگین و پرصلابت ارائه داده.شروعش تاحدودی اسپایسی مانند است که از همان شروع بوی تلخ عود در کنار فلفل،هل،و بويژه صمغ باریجه میاد اما چیزی که تا آخر حضور شکوهمند پیدا و پنهان داره عودی هستش که واقعا متمایز از تمام کارهای عودپایه نیش دیگه دراومده که دلیلش ترکیب شگفت کاره.بمرور کار تلخ تر و تاریکتر و دودی و وودی تر میشه اما صلابت کار همواره پایداره و در تمام عمر طولانی عطر که همراه با پخش عالى پیش میره چارچوب تلخ دودی_وودی که مقداری هم اسپایسی ست شمارو دربر میگیره.
دوستی گفته بود رنگی که از بوی اوپوس هفت برام ایماژینه و بازنمایی میشه سبز تیره یعنی رنگ شیشه اوپوس هفته و انصافا دقیقا همینطوره اگر یک حالت صلابت صخره مانندی رو بهش هم اضافه کنیم این بازنمایی کامل میشه و شیشه عطر نیز با رنگ و جنس و طراحی اش دقیقا همین تصویر ذهنی رو بازنمایی می کنه!
تقریبا از همه اینو شنیدم که کاری بیش از حد مردانه ست تا یونیسکس! چرا? شاید چون بسیار جدی،باوقار،تلخ و تاریک وباصلابت صخره واره! اما مگر اینها صفات مختص و منحصر به جنس مذکر هستند?! خوب شاید بدلیل هزاران هزار سال هژموني اپیستمه های گوناگون سنتی و مدرن که به یکسان تصویری اینگونه از مرد به مثابه جدیت،صلابت و استواری و..ارائه داده اند مردمان از جمله بانوان نیز باورشان شده چنین مقولاتی ذاتی ست! اگر از این حقیقت بگذریم که اصولا عطر فاقد جنسیت است و اين ما هستیم که تحت سلطه گفتمان های فرهنگی و بدتر از آن اپیستمه حاکم چنین دوگانه سازی ها و مقولاتی را می پذیریم، باید به این نکته اشاره کنم من اگر زن بودم احتمالا بیشتر از الان این عطرو دوست داشتم و شخصا بی نهایت برای شخصیت زنانه ای که اوپوس هفت را مفتخر کرده و می پوشد بیش از مردی که این ادکلن رو پوشیده احترام قائلم! حقیقتا هیچ نکته غیرزنانه و یا جنسیتی در این کار نمی بینیم و این به نظرم نقطه قوت دیگر اوپوس هفت است که در نهایت تعادل شخصیتی و جنسیتی قرار دارد همچنان که از صخره پرصلابت و یا یک انسان متمدن و باوقار جدی انتظار میره که فاقد هرگونه رویکرد و نگرش جنسیتی باشند!

7 Amouage Opus VII

زبانم از تحلیل قاصره :D فقط میدونم به شدت خشن و جدی و در عین حال گیرا و جاذب ـه !
از معدود زمان هایی ـه که دوست دارم آرزو کنم کاش آقا بودم :/
با اینکه یونی سـ کـ ـس ـه اما به نظرم ابداً برای یک خانم مناسب نیست.البته که خرق عادات همواره پسندیده است! ♥

اوپوس 7

یکی از بهترین ادکلنهای سری اوپوس این ادکلن هست بر پایه و محور عود و چوب سندل.ادکلن بارایحه دودی و بوی چوب و برگ سوخت یه رایحه تلخ و چوبی تند شروع میشه اما تو باطن ادکلن یه رایحه ملایم و دوست داشتنی بسیار پیچیده وحرفه ای کنار هم قرار گرفتن بع از مدته کوتاهی که رایحه عود کمرنک میشه رایحه رازیانه و چرم و هل از بقیه نتهاش قویتر احساس میشن به صورت خیلی پیچیده و حرفه ای و اسپایسی.ادکلن وقتی به پایه و بنای اصلی خودش که میرسه یه خنکی خاصی هم احساس میشه توش این همون پیچیدگی و حرفه عطرسازش هست که ادکلن تبدیل به یه بوی خاص و منحصربه فردی تبدیل میشه .کسانی که به بوهای عودی و چوبی علاقه دارند بهترین گزینه هست اوپوس هفت و به نظرم اصلآ هیچ حسی نسبت به یونی سکس بودنش من نداشتم یه ادکلن منحصر به فرد و حرفه ای و خاص .ماندگاری بالای 10ساعت پخش بوش خیلی عالی

اپوس 7؛ تنها عطر سبز از مجموعه ی اپوس آمواژ

اپوس 7 دو نوع فضای بویایی رو در مجموع ایجاد میکنه. تا حدود یک ساعت اول نتهای سبز و ادویه ای و بعد از آن نتهای سبز و بالسامیک.
در نتهای ابتداییش شنبلیله و گیاه باریجه را به یدک میکشه. بوی شنبلیله خیلی کنترل شده است و حالت خیس نداره و بیشتر اون حس سبز بودن رو منتقل میکنه. حدود 3 دقیقه پس از شروع؛ هل در بستر عطر شروع به پخش رایحه میکنه؛ که البته تشخیص اون یه مقدار مشکله ولی کاملا بوی زیبای هل رو میشه در نتهای ابتدایی عطر تشخیص داد. پس از حدود 10 دقیقه از شروع عطر؛ بوی عود به عطر اضافه میشه. بوی عود بسیار حالت مرموز و تاریکی به عطر می بخشه. بوی عود در کنار گیاه ناگارموتا که در اصل در هندوستان رشد میکنه و گونه ای از پاپیروس هست؛ بوی بخصوصی رو ایجاد میکنه. یه حالت خاص نافذی که انگار راه خودش رو در نای و نایژکهای انسان داره باز میکنه و با سماجت تمام وارد کل سیستم تنفسی انسان میشه.
اگه دوستان با عطر تیمبوکتو از برند لاغتیزان پارفیومر آشنا باشند؛ متوجه عرض من در این مورد میشن. در تیمبوکتو گیاه پاپیروس حالت عود مانندی داره و یک بوی نافذی رو ایجاد میکنه.
قضیه در مورد اپوس هفت نیز کاملا صدق میکنه. گیاه ناگارموتا که گونه ای از پاپیروس هست؛ در ایجاد اون حالت نافذی که در گیاه هم گونه اش در عطر تیمبوکتو وجود داره؛ نقش بخصوصی رو در اپوس 7 بازی میکنه.

اگه بخواهم بوی این عطر رو در مجموع به یک رنگ تشبیه کنم؛ رنگی که انتخاب میکنم سبز خیلی خیلی تیره خواهد بود که دقیقا بیان کننده ی خصلت اپوس هفت هست.



اپوس هفت در مجموع عطری است سبز؛ تاریک مرموز با تغییرات نت بسیار محدود که فقط برای فصول سرد سال و ترجیحا برای زمستان (ونه حتی پاییز) قابل استفاده هست.

درواقع بهترين وخاص ترين تم بو رو داره بين بقيه opus ها

بي نظير