رانس 1795 ال ایگل د لا ویکتویر مردانه Rance 1795 L Aigle de la Victoire

وحشت

امروز برای بار دوم باقیمانده سمپل این کار رو تست کردم
عمیقا اعتقاد دارم عطر بد وجود نداره، اینو نه از نگاه آرتیستیک که از نگاه اکونومیکال دارم میگم، چون تو دنیای تجاری امروز یه شرکت برای اینکه بتونه عطری رو در سطح تجاری تولید کنه حتما باید براش صرفه اقتصادی داشته باشه
یعنی یا مثل کارهای دیراینری کلا با هدف سود سازی هست و مخاطب عام داره یا مثل کارهای نیش مخاطب خاص داره ولی در حدی که باز تولید رو توجیه اقتصادی میکنه
ولی از صبح دارم همش فکر میکنم چطوری کسی میتونه این رایحه رو دوست داشته باشه؟
و چطور اینقدری مخاطب داره که تولیدش توجیه پذیره؟
بدون تعارف بخوام بگم خیلی عمیق آدم رو میبره تو فضای محل نگهداری احشام (نه جایی مثا اصطبل بلکه دقیقا مثل طویله با تمام رایحه های انیمالیکش)
رابحه به شدت تاریک، کثیف، انیمالیک، خشن و....
ماندگاری خیلی بالا
پخش زیاد
و باز هم این پرسش تو ذهن من که چطور کسی میتونه از این رایحه آنقدر خوشش بیاد که برای مهمونی مثلا بپوشدش؟
یا مثلا تو تنهاییش بخواد با این رایحه حس لذت بخش تجربه کنه
که این عطر رو به مرحله تولید تجاری برسونه

این عطر برای مهمونی رفتن گرفتن بازخورد مثبت نیست ، کسیکه این عطر رو دوست داره مجموعه از عطر داره و موقعیت مناسب استفاده این عطر رو هم میدونه

شاهکار قوی

همانند اسمش عقاب پیروزی
مردانه و قوی و فنا ناپذیر
ابتدا بوی سیتروسی در ادامه
چرمی انیمالیک با پچولی کثیف و گازوییلی که صد البته خاص پسند و لازمه کلکسیونر ها
مخصوص فضای باز که تیپ خاص خودش رو میخواد
واقعا سازنده و مصرف کننده با جسارت
مخصوص سن بالا
دوام و پخش نمیر